O wyburzeniu gotyckich kościołów
Nagłówek 1 bold
treść
Nagłówek 2
treść
30 marca 1811 r. płk. Siemianowski, komendant wojskowy departamentu bydgoskiego, podjął decyzję o zburzeniu wszystkich zabudowań położonych w pobliżu murów miejskich, po ich zewnętrznej stronie.
Toruń został bowiem uznany za dogodny punkt w systemie obronnym i był znowu rozbudowywany jako twierdza. Podjęto odbudowę dawnego systemu barokowych urządzeń fortyfikacyjnych oraz modernizowano je kosztem zabudowy miejskiej, zwłaszcza w obliczu wojny rosyjsko-napoleońskiej w 1813 r.
16 W wyniku tego zniszczonych zostało – nie bez protestów torunian - wiele cennych obiektów historycznych, np. średniowieczny kościół św. Jerzego wraz z domami szpitalnymi, średniowieczny cmentarz i kościół św. Katarzyny oraz inne domy, w sumie 109 posesji, zwłaszcza przedmiejskich.
17 Prace rozbiórkowe kościoła św. Jerzego przeprowadzono szybko, do czerwca 1811 r. zburzono zespół składający się z kościoła św. Jerzego, dwóch domów dawnego szpitala i innych przykościelnych zabudowań. Likwidacja tego kościoła przesądziła też o losie sąsiedniego cmentarza.